به گزارش پایگاه خبری ورزش برخط؛ حدود 80 روز از روی کار آمدن احمد دنیامالی به‌عنوان وزیر ورزش و جوانان دولت چهاردهم می‌گذرد. او در ابتدای حضورش در وزارت ورزش و جوانان وعده‌های زیادی داد از جمله تاکید کرد «باید خون تازه‌ای در رگ‌های ورزش جاری و تحول تازه‌ای در حاکمیت ورزش ایجاد شود.»

از همان ابتدا هم مشخص بود این هم از همان جنس وعده‌هایی است که پیش‌تر حمید سجادی، کیومرث هاشمی و قبل‌تر از آن مسعود سلطانی‌فر و محمود گودرزی داده بودند اما به تجربه دنیامالی در فدراسیون قایقرانی و کنفدراسیون‌های مرتبط با این رشته و همچنین شهرداری و شورای اسلامی شهر تهران و مجلس شورای اسلامی امید بستیم و منتظر ماندیم تا جنس تغییرات وزیر جدید ورزش را ببینیم.

حدود دو هفته پیش و پس از گذشت بیش از دو ماه از فعالیت وزیر جدید، 9 تغییر و تحول در بدنه اصلی وزارت ورزش و جوانان ایجاد شد که بدون تعارف ناامیدی مضاعفی را بر جامعه ورزش و حتی جوانان وارد کرد.

به‌جرات می‌توان گفت تنها انتخاب مناسب (نه البته صددرصد) دنیامالی بکارگیری سرکار خانم فریبا محمدیان به‌عنوان معاونت ورزش بانوان بود آن‌ هم به این دلیل که محمدیان در دولت دوم روحانی همین پست را داشت و قبل از آن هم دوره موفقی در ریاست فدراسیون اسکیت داشت و در سال‌های اخیر هم به‌عنوان نایب رئیس بانوان فدراسیون والیبال فعالیت می‌کرد و تقریبا با زیر و بم ورزش بانوان آشناست.

در باقی موارد حتی نمی‌توان به انتخاب‌های دنیامالی نمره متوسط هم داد به‌خصوص درخصوص معاونت حوزه جوانان که نشان داد چندان هم ظرفیت رسیدن به پست و مقام را ندارد. علیرضا رحیمی که به‌عنوان معاون امور جوانان وزارت ورزش و جوانان منصوب شده، متخصص طب فیزیکی و توانبخشی در بیمارستان ولیعصر تبریز و برادر داماد شهرام دبیری، معاونت امور پارلمانی ریاست جمهوری، است که مدت کوتاهی در باشگاه تراکتور فعالیت داشت و مدتی هم عضو باشگاه دبیری تبریز بود. انتصاب رحیمی با حواشی همراه بوده است. او که ظاهرا از این انتصاب بسیار هیجان‌زده بود، چند روز پس از نشستن بر مصدر معاونت جوانان وزارت ورزش‌ و جوانان، در مراسمی پر زرق‌ و برق با عنوان عجیب «تجدید دیدار با دوستان و آشنایان» حضور پیدا کرد و ساز و دهل و تاج گل و تبریک و التماس دعای متمولان تبریزی بدرقه راهش شد!!!

نگاهی به سایر انتصابات دنیامالی هم نتایجی بهتر از این نمی‌دهد و بخصوص این‌که همچنان پست معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای دست نخورده باقی مانده و محمدشروین اسبقیان از زمان کیومرث هاشمی در این پست قرار دارد و با توجه به این‌که ترک زبان و به‌نوعی همشهری رئیس‌جمهور محسوب می‌شود و قبلا هم مدیرکل ورزش و جوانان آذربایجان شرقی بوده بعید است این پست را ترک کند مگر این‌که فردی با تقریبا همین مشخصات (مثلا جمشید تقی‌زاده که ترک زبان است و در زمان سلطانی‌فر معاونت امور حقوقی، مجلس وهماهنگی امور استان های وزارت ورزش و جوانان را برعهده داشت و همچنین معاونت وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را تجربه کرده و ریاست ستاد ورزش مسعود پزشکیان را هم برعهده داشت) بپذیرد در این معاونت ایفای نقش کند.

سوای همه موارد یاد شده باید تاکید کنیم آقای دنیامالی! با این تغییرات و با این انتصابات هیچ تحولی در وزارت ورزش و جوانان ایجاد نخواهد شد و کماکان در روی همان پاشنه سابق خواهد چرخید. ورزش به افراد باتجربه، کاربلد، کارکشته و توانمند نیاز دارد نه افرادی که برای مطرح کردن خود پای به عرصه آن می‌گذارند و بیشتر از این‌که به ورزش خدمت کنند، به خدمات ورزش به خود می‌اندیشند.

به‌نظر می‌رسد دنیامالی هم فرصت جاودانه شدن در ورزش ایران را از دست داده و به‌رغم این‌که دوماه وقت داشت تا مطالعات دقیقی درخصوص معاونت‌های مختلف انجام داده و افراد کاربلد را گزینش کند اما در نهایت تحت تاثیر توصیه‌ها افرادی را بکار گرفت که تجربیات زیادی در ورزش و حتی امور جوانان ندارند و برای تحول نمی‌توان به آنها دل بست!

منبع: ورزش و مردم امروز